تعاریف و تاریخچه بانکداری در ایران
۱-۱ تعریف واژه بانک
در لغت نامه دهخدا واژه بانک را (از ریشه لغت فرانسوی Banque و ایتالیایی Banca به معنی میزی که روی آن چیزهایی فروشند) سازمان و دستگاهی که محل ذخیره پول مردم است و بدان داد و ستد کنند یا داد و ستد آنجا انجام گیرد، معنی نموده، در تعریف دیگری که در کتاب بانک و بانکداری در ایران منیژه ربیعی رودسری آمده چنین بیان می‌دارد:
«بانک مشتق از بانکا Banco است که واژه‌ای لاتینی و به معنای پیشخوان و نیمکتی است که صرافان ایتالیایی قرون وسطی در پشت آن به معامله و مبادله پول می‌پرداختند. برخی نیز معتقدند که بانک از واژه آلمانی Banca آن به معنای شرکت اخذ شده است. امروزه بانک به معنای مکانی برای عملیات پولی و اعتباری است که در آن به نقل و انتقال وجوه، صدور برات ، نگاهداری سرمایه اشخاص و موسسه‌ها می‌پردازند، و این سرمایه‌ها با اعطای وام و اعتبار در امور اقتصادی، به جریان می‌افتد.» (ربیعی رودسری، ۱۳۸۰، ۱۳)

 

 

 

 

۲-۱ تاریخچه بانکداری در ایران
قبل از ایجاد بانک با تشکیلات منسجم و سرمایه ملی د رایران این قبیل امور توسط تجارت خانه‌ها و موسسات داخلی معتبر و صرافی‌های عمده انجام می‌گرفت. این گونه بنگاه‌ها به اموری از قبیل نقل و انتقال پول، تنزیل بروات تجارتی و صدور بیجک (قبول ودیعه) و امثال آن اشتغال داشتند. لیکن پس از گسترش فعالیت بانک‌های خارجی که در ذیل به آن‌ها اشاره می‌گردد، این بنگاه‌ها به تدریج از صحنه رقابت خارج گردیده و فعالیت آن‌ها متوقف گردید.

جهت بررسی کامل فایل و دریافت روی همین لیک کلیک کنین